بررسی تأثیر ترکیبی نوروفیدبک و کاهش تدریجی دارو بر ویژگی های عصب - روان شناختی کودکان مبتلا به فزون کنشی- نقص توجه

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی پروتکل مشخصی از تمرین نوروفیدبک به همراه دارو درمانی (کاهش تدریجی دارو تحت نظر پزشک فوق تخصص اعصاب کودکان) بر ویژگی های عصب روان شناختی کودکان مبتلا به adhd می باشد. روش: در چارچوب یک طرح شبه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل، از بین کودکان با دامنه سنی ? تا ?? سال که به علت اختلال adhd به داروی ریتالین وابسته بودند به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد ?? نفر انتخاب و به طور تصادفی در ? گروه ? نفره، گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون با آزمون های کامپیوتری cpt، هوش وکسلر کودکان (wisc-r)، پرسشنامه شرح حال بالینی کودک csi4 و آزمون کانرز والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش در یک دوره ?? جلسه ای، در هر هفته، ? جلسه و با پروتکل مشخص تمرین فردی نوروفیدبک همراه با کاهش تدریجی دارو را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها نیز از تحلیل کووارینس یک راهه آنکووا و چند متغیره استفاده شد. یافته ها: پس از تمرین، میانگین نمره ها در پرسشنامه csi4 در مورد مشکلات فزون کنشی/ تکانشگری، عدم تمرکز و اختلالات عاطفی - رفتاری به طور معنا دار کاهش یافته است. در پرسشنامه کانرز والدین نیز مشکلات یادگیری، تکانش گری، اضطراب، فزون کنشی کاهش یافته است (گرچه معنادار نشده است). در آزمونcpt نیز میانگین خطای ارائه پاسخ و زمان واکنش کاهش و پاسخ صحیح افزایش یافته است (گرچه معنادار نشده است). نتیجه گیری: پس از تمرین نوروفیدبک کودکان adhd گروه آزمایش در کنش های عصب روانشناختی نسبت به گروه کنترل شرایط بهتری را نشان می دهند و این تاکیدی بر این نکته می باشد که تمرین نوروفیدبک با پروتکل مشخص همزمان با کاهش تدریجی دارو، ضمن اینکه وابستگی این کودکان به دارو را کاهش می دهد، ویژگی های عصب روان شناختی آنها را توسعه می بخشد.